ปัญหาวุ่นๆ เกี่ยวกับ IPSec

                เคยบ้างหรือไม่ที่คิดจะทำ IPSec Firewall ให้กับ FTP บน Windows Server 2003 +Sp2 แล้วติดปัญหาจะเปิด Port Passive FTP ยังไง รู้แค่เพียง Add Port แบบ Manual เท่านั้น ครั้นว่าจะเพิ่ม ก็คงเพิ่มได้ไม่มาก เนื่องจาก Passive Port ของ FTP นั้นมีมากมายหลาย Port เหลือเกิน (TCP 1024 - 65535) จะ ให้ add เพียงไม่กี่ Port ก็อาจเกิดปัญหาเรื่อง Connecion ตามมา จะไม่ add ก็ไม่ได้ และที่สำคัญ Add แบบ Port Range ก็ไม่ได้ ทำไงดี

                ขั้นแรก ให้เราแบ่งเพิ่ม Permit Rule ให้กับ FTP ไว้ 2 แบบ คือ Active Port และ Passive Port สำหรับ Active Port นั้น เราจะเพิ่มเพียงแค่ Port TCP 20 กับ TCP 21 เท่านั้น ให้ Access มาที่ My IP Address ได้

                ต่อมาจากเป็นการพิ่ม Port แบบ Range โดยการใช้ Script ซึ่ง Script นี้จะเป็น windows command Script ที่มีรูปแบบคำสั่งง่ายๆ ตัวอย่าง

                ซึ่งเราสามารถแก้ไข Code คำสั่งได้ตามความต้องการ เพื่อให้ตรงกับความต้องการได้ จากนั้น ให้ save text file นี้เป็น bat file แล้วค่อยดับเบิ้ลคลิกเพื่อ Run คำสั่ง ซึ่งมันจะใช้เวลาในการเพิ่ม Port นานมากน้อยแค่ไหน ขึ้นอยู่กับ จำนวน Port ที่เรากำหนด หากเรากำหนด Port กว้างมากดังตัวอย่าง ก็จะใช้เวลานาน และเกินความจำเป็น ให้เราเพิ่มเพียงแค่ที่จะใช้งานเท่านั้น เช่น 1024 - 2024 (เพิ่มเข้าไป 1000 Port) เป็นต้น

This Application has failed to start because gdi.dll was not found

      ไวร้ายไวรัสที่น่ารัก สร้างประสบการณ์สุดซึ้ง กับการแฝงตัวมาในรูปแบบ gdi.dll
ปัญหาชวนปวดหัว หลังจาก antivirus บนเครื่อง server windows 2003 ได้ลบ gdi.dll ไป
ทำให้ Windows server ผมเจ๊งทันทีที่ reboot เครื่อง เพราะมันไม่สามารถ login เข้า windows อีกได้เลย  -_-" เพราะว่าwindows มันจะเด้ง lsass.exe error message มาว่า "This Application has failed to start because gdi.dll was not found" และมีเพียงปุ่ม OK เท่านั้นให้คลิก เมื่อเวลาที่เราคลิกแล้วก็ไม่เกิดผลอะไร แม้ว่าเราจะ reboot กี่ครั้งก็ตาม หรือเข้า Safe mode

         จากปัญหานี้ ผมได้ลองไปค้นหาจากใน google มาก็แทบจะหาคำตอบที่น่าจะมาช่วยแก้ไขปัญหานี้ไม่ได้เลย

         เลยต้องมานั่งทบทวนปัญหาดูใหม่ว่าเราควรแก้ไขตรงจุดไหนกันแน่

         สุดท้ายแล้ว สรุปประเด็นที่ lsass.exe นั้นมาพยายามเหลือเกินที่จะหาไฟล์ gdi.dll แต่!! มันไม่มีแล้ว

         ดังนั้น จึงมีความเห็นว่า lsass.exe ที่เป็น keyword ในการแก้ไขปัญหา โดยคิดว่ามันน่าจะถูกเขียน code คำสั่งไว้ว่าให้ทำการเรียกไฟล์ gdi.dll ตัวนี้ ทุกครั้งก่อนเข้าหน้า login

         วิธีแก้ไขก็ควรเป็นนำไฟล์ original ของ lsass.exe มาวางทับ เพื่อไม่ให้มัน run คำสั่งนี้อีก

ขั้นตอนการแก้ไข
1. boot เครื่องด้วยแผ่น windows PE หาใน google ได้ หรือไม่ก็ลองดูที่ link นี้ดู "http://forum.sabyezone.com/index.php?topic=6754.0"
2. เตรียม lsass.exe จาก c:\windows\system32\ จากเครื่อง windows server 2003 ที่ปกติ มาเก็บไว้ก่อน
3. เมื่อ boot เข้าหน้า windows PE เรียบร้อยแล้ว ก็ให้นำไฟล์ lsass.exe ไปวางไว้ที่ c:\windows\system32 บนเครื่องที่เกิดปัญหา
4. reboot เครื่อง

หมายเหตุ กรณีที่ windows pe นั้นไม่สามารถมองเห็น hdd ที่ทำ raid ไว้ได้นั้น แก้ไขได้โดย ติดตั้ง driver raid ซะ ที่ตรงหน้า loading configulation ของ windows PE มันจะมีให้กด F6 เพื่อติดตั้ง driver ต่างๆ

เพียงเท่านี้ก็จะสามารถแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้แล้ว ^v^

หลังจากนี้ไปก็ต้องทำการตรวจสอบสาเหตุที่เกิด และดูว่ามันมีรูโหว่ตรงไหนอีกบ้างที่ทำให้เกิดปัญหาขึ้น

[ไอที] OSI Model

     OSI Model เป็น model มาตรฐานในการสื่อสารซึ่งมีวัตถุประสงค์ ใช้สำหรับการสื่อสารระหว่างระบบ 2 ระบบ ระบบจะเปิดการติดต่อสื่อสารในเค้าโครงสำหรับออกแบบ
ระบบเครื่อข่าย จะอนุญาตให้สื่อสารข้ามทุกรูปแบบของระบบคอมพิวเตอร์แยกเป็น 7 ชั้นแต่เกี่ยวเนื่องกันและเป็นรูปแบบมาตรฐาน ISO

OSI Model ประกอบด้วย 7 Layer

1. Physical Layer                              
2. Data link Layer
3. Network Layer
4. Transport Layer
5. Sesion Layer
6. Presentation Layer
7. Application Layer

OSI layers

The OSI Environment

ทั้ง 7 สามารถแบ่งออกได้ 3 กลุ่มย่อย
          กลุ่มที่ 1 Network support layer ได้แก่ Layer 1, 2, 3
          กลุ่มที่ 2 Link ระหว่าง Network support layer กับ user support layer ได้แก่ layer 4
          กลุ่มที่ 3 User support layer ได้แก่ layer 5, 6, 7
Functions of The Layers
Physical Layer

• Physical ติดต่อระหว่างผู้รับ
• การส่งต่อข้อมูล
• สื่อกลาง & สัญญาณ
• เครื่องมือการติดต่อ

Data link layer

• ควบคุมการส่งข้อมูลบน Physical link
• ดูที่อยู่บนเครือข่าย Physical
• Framing
• ควบคุมให้เท่ากัน
• ควบคุมการผิดพลาด (Error)
• Synchronization ให้ผู้ส่งกับผู้รับใช้เวลาเดียวกันในส่งข้อมูล
• ควบคุมการใช้สายสื่อสาร

Data Link Layer

ตัวอย่าง Data Link Layer

Network layer

• รับผิดชอบในการหาเส้นทางให้ส่งข้อมูลจากต้นทางไปปลายทาง
• Switching & Routing
• หาที่อยู่อย่างมีเหตุผล
• ไม่ต้องใช้ Technology ชั้นสูง
• ไม่ต้องใช้สายโดยตรง

Network Layer Example

Transport layer

• ควบคุมการส่งข้อมูลจาก ต้นทางไปยังปลายทางข้อมูลใน Layer นี้เรียกว่า " package "
  เหมือนกัน ใช้ port address
• Segmentation & Reassembly
• ส่งไปเป็นลำดับ Segment Number
• ควบคุมการติดต่อ
  • Flow Control
  • Eroor Control
• คุณภาพการบริการ (QoS) 

Transport Layer

ตัวอย่าง Transport Layer

Session layer

• ทำงานเกี่ยวกับการควบคุม dialog เช่น การเชื่อมต่อ บำรุงรักษา และ ปรับการรับ และส่งข้อมูลให้มีค่าตรงกัน
• ทำหน้าที่เกี่ยวกับการกำหนด Synchronizationเปิดและปิดการสนทนา ควบคุมดูแลระหว่างการสนทนา
• Grouping คือ ข้อมูลประเภทเดียวกันจะจับกลุ่มไว้ใน Group เดียวกัน
• Recovery คือ การกู้กลับข้อมูล
  

Presentation layer

• เป็นเรื่องเกี่ยวกับการสร้างและการเปลี่ยนแปลงข้อมูลระหว่าง 2 ระบบ
• Data Fromats และ Encoding
• การบีบอัดข้อมูล (Data Compression)
• Encryption - การเข้ารหัส Compression - การบีบ และอัดข้อมูล
• Security - ควบคุมการ log in ด้วย Code, password

Presentation Layer

Application layer     

• เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเข้าไปช่วยในการบริการ เช่น e-mail , ควบคุมการส่งข้อมูล , การแบ่งข้อมูล
  เป็นต้นยอมให้ user, software ใช้ข้อมูลส่วนนี้เตรียม user interface และ Support service ต่าง ๆ
  เช่น E-mail
  
• ทำ Network virtual Terminal ยอมให้ User ใช้งานระยะไกลได้
• File transfer , access และ Management (FTAM)
• Mail services
• Directory service คือการให้บริการด้าน Data Base

Application Layer

Summary of Layer Functions

OSI Network Architecture

OSI Network Architecture

ตัวอย่างของ Protocols

• Physical
• WAN: T1,E1
• LAN: 10/100 Base X
• Interface: RS-232, X.21
• Datalink
• WAN: HDLC , PPP
• LAN: Ethernet , Token Ring
• Network
  
  • IPX, IP , X.25
• Transport
  • TCP, UDP ,SPX NetBUEI
• Session
  • NetBIOS
• Presentation
  • X.216 / 266
• Application
  • HTTP , FTP, SNMP

อ้างอิงบทความจาก http://cptd.chandra.ac.th/selfstud/datacom2/Contents/Chapters/OSI-Model.htm

[ไอที] สายใยแก้วนำแสง (Fiber Optic Cable)

 สายใยแก้วนำแสง  (Fiber Optic Cable) คือ สายนำสัญญาณข้อมูลที่ใช้หลักการทางแสง กล่าวคือ ใช้กับสัญญาณข้อมูลที่อยู่ในรูปของคลื่นแสงเท่านั้นตัวแก้วนำแสงอาจทำจาก แก้วหรือพลาสติก โดยสัญญาณข้อมูลจะถูกเปลี่ยนเป็นคลื่นแสงแล้วจึงส่งให้เดินทางสะท้อนภายใน สายใยแก้วเรื่อยไปจนถึงผู้รับที่ปลายทาง  สายใยแก้ว มีคุณสมบัติที่ดีกว่าสายทั่วไปหลายประการ เช่น มีขนาดเล็ก ส่งผ่านข้อมูลได้ครั้งละมากๆ สัญญาณข้อมูลมีโอกาสถูกลดทอนน้อยมาก ทำให้การสื่อสารมีประสิทธิภาพและมีความปลอดภัยข้อจำกัด คือ เมื่อสายใยแก้วขาด หักงอหรือแตกหัก จำเป็นต้องอาศัยอุปกรณ์พิเศษในการซ่อมแซม ซึ่งยุ่งยากและมีค่าใช้จ่ายสูงกว่าแบบอื่น

ส่วนประกอบของ FiberOptic 
- Cladding
- Core
- Buffer Coating

โครงสร้างของสาย Fiber Optic 
           ส่วนประกอบของ Fiber Optic ประกอบด้วยส่วนสำคัญหลัก 2 ประการ ได้แก่
ส่วน ที่เป็นแกนอยู่ตรงกลางหรือชั้นใน แล้วหุ้มด้วยส่วนที่เรียกว่า Cladding จากนั้นก็จะถูกหุ้มด้วยส่วนที่ป้องกัน (Coating) โดยที่แต่ละส่วนนั้นทำด้วยวัสดุที่มีค่า ดัชนีหักเหของแสงที่มีค่าแตกต่างกัน
    

     แกน เป็นส่วนตรงกลางของ Fiber Optic และเป็นส่วนที่ใช้นำแสงอีกด้วย โดยมีค่าดัชนีของการหักเหของแสงส่วนนี้ จะต้องมากกว่าส่วนของ Cladding แล้วลำแสง ที่ผ่านไปในแกน จะถูกขังหรือเคลื่อนที่ ไปตาม Fiber Optic ด้วยกระบวนการสะท้อนกลับหมดภายใน
     ส่วนของการป้องกัน เป็น ชั้นที่ต่อจาก Cladding เป็นที่ใช้ป้องกันแสงจากภายนอกไม่ให้เข้ามาที่เส้น Fiber Optic อีกทั้งยังใช้ป้องกันมิให้แสงจากท่อนำแสง Fiber Optic ภายในให้ออกไปสู่ภายนอกได้อีกด้วย นอกจากนี้ยังใช้ประโยชน์ เมื่อมีการเชื่อมต่อเส้น Fiber Optic โครงสร้างภายในอาจประกอบด้วย ชั้นของ Plastic หลายๆชั้น นอกจากนี้ ส่วนป้องกัน ยังทำหน้าที่ เป็นตัวป้องกันการกระทำ จากแรงภายนอกได้อีกด้วย ตัวอย่างของค่า ดัชนีหักเห เช่น แกนมีค่าดัชนีหักเหประมาณ 1.48 ส่วนของ Cladding และส่วนป้องกันซึ่งทำหน้าที่ป้องกัน แสงจากแกนออกไปที่ภายนอก และป้องกันแสงจากภายนอกรบกวนจะมีค่า ดัชนีหักเหเป็น 1.46 และ 1.52 ตามลำดับ

 มีขนาดของ Fiber Optic Cable ที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน ได้แก่              9/125    50/125     62.5/125
       

เส้นใยแก้วนำแสงมีกี่แบบ          คุณสมบัติของเส้นใยแก้วนำแสงแบ่งแยกได้ตามลักษณะคุณสมบัติของตัวนำแสง ที่มีลักษณะการใช้แสงส่องทะลุในลักษณะอย่างไร คุณสมบัติของเนื้อแก้วนี้จะกระจายแสงออก ซึ่งในกรณีนี้การสะท้อนของแสงกลับต้องเกิดขึ้นโดยผนังแก้วด้านข้างต้องมี ดัชนีหักเหของแสงที่ทำให้แสงสะท้อนกลับ เพื่อลดการสูญเสียของพลังงานแสง วิธีการนี้เราแบ่งแยก ออกเป็นสองแบบคือ แบบซิงเกิลโหมด และมัลติโหมด
   Singlemode Fiber Optic
          เป็นการใช้ตัวนำแสงที่บีบลำแสงให้พุ่งตรงไปตามท่อแก้ว โดยมีการกระจายแสงออกทางด้านข้างน้อยที่สุด ซิงเกิลโหมดจึงเป็นเส้นใยแก้วนำแสง ที่มีกำลังสูญเสียทางแสงน้อยที่สุด เหมาะสำหรับในการใช้กับระยะทางไกล ๆ การเดินสายใยแก้วนำแสงกับระยะทางไกลมาก เช่น เดินทางระหว่างประเทศ ระหว่างเมือง มักใช้แบบซิงเกิลโหมด

   Multimode Fiber Optic          Multimode Fiber Optic ส่วนใหญ่มีขนาด เส้นผ่านศูนย์กลางของแกนและ Cladding โดยประมาณ 50 ไมครอน 62.5 ไมครอน โดยมี Cladding ขนาด 125 ไมครอน
          เนื่องจาก ขนาดของเส้นผ่านศูนย์กลางของแกนมีขนาดใหญ่ ดังนั้นแสงที่ตกกระทบที่ด้ายปลาย Input ของสาย Fiber Optic จะมีมุมตกกระทบที่แตกต่างกันหลายค่า และจากหลักการสะท้อนแสงกลับหมดของแสงที่เกิดขึ้น ภายในส่วนของแกนทำให้มีแนวของลำแสงเกิดขึ้นหลาย Mode โดยแต่ละ Mode ใช้ระยะเวลาในการเดินทางที่แตกต่างกัน อันเป็นสาเหตุที่ทำให้ เกิดการแตกกระจายของแสง (Mode Dispersion)
Multimode Fiber Optic มี 2 แบบได้แก่ Step Index และ Grade Index
          หากการให้ดัชนีหักเหของแสงมีลักษณะทำให้แสงเลี้ยวเบนทีละน้อย เราเรียกว่าแบบ "เกรดอินเด็กซ์ "
          หากใช้แสงสะท้อนโดยไม่ปรับคุณสมบัติของแท่งแก้วให้แสงค่อยเลี้ยวเบนก็เรียกว่าแบบ "สเต็ปอินเด็กซ์"

          เส้นใยแก้วนำแสงที่ใช้ในเครือข่ายแลนส่วนใหญ่ใช้แบบมัลติโหมด โดยเป็นขนาด 62.5/125 ไมโครเมตร หมายถึงเส้นผ่าศูนย์กลางของท่อแก้ว 62.5 ไมโครเมตร และของ แคล็ดดิงรวมท่อแก้ว 125 ไมโครเมตร
          คุณสมบัติของเส้นใยแก้วนำแสงแบบสเต็ปอินเด็กซ์ มีการสูญเสียสูงกว่าแบบเกรดอินเด็กซ์
ตัวส่งแสงและรับแสง          การใช้เส้นใยแก้วนำแสงจำเป็นต้องมีอุปกรณ์ที่ทำหน้าที่รับและส่งสัญญาณแสง อุปกรณ์ที่ทำหน้าที่ในการส่งสัญญาณแสงหรือเป็นแหล่งกำเนิดแสงคือ LED หรือเลเซอร์ไดโอด อุปกรณ์ส่งแสงนี้ทำหน้าที่เปลี่ยนคลื่นไฟฟ้าให้เป็นคลื่นแสง ส่วนอุปกรณ์รับแสงและเปลี่ยนกลับมาเป็นสัญญาณไฟฟ้า คือ โฟโต้ไดโอด
          อุปกรณ์ส่งแสงหรือ LED ใช้พลังงานเพียง 45 ไมโครวัตต์ สำหรับใช้กับเส้นใยแก้วนำแสงแบบ 62.5/125 การพิจารณาอุปกรณ์นี้ต้องดูที่แถบคลื่นแสง โดยปกติใช้คลื่นแสงย่าน ความยาวคลื่นประมาณ 25-40 นาโนเมตร ดังนั้นข้อกำหนดเชิงพิกัดของเส้นใยแก้วนำแสง จึงกล่าวถึงความยาวคลื่นแสงที่ใช้ในย่าน 850 นาโนเมตร
          ตัวรับแสงหรือโฟโตไดโอดเป็นอุปกรณ์ที่ใช้รับสัญญาณแสงและมีความไวต่อความ เข้มแสง คลื่นแสงที่ส่งมามีการมอดูเลตสัญญาณข้อมูลเข้าไปร่วมด้วย อุปกรณ์ตัวรับและตัวส่งแสงนี้มักทำมาสำเร็จเป็นโมดูล โดยเฉพาะเชื่อมต่อเข้ากับสัญญาณข้อมูลที่เป็นไฟฟ้าได้โดยตรง และทำให้สะดวกต่อการใช้งาน
การเชื่อมต่อด้วย Connector          การเชื่อมต่อ Fiber Optic ยังสามารถทำได้โดยการใช้ Connector อีกด้วย ทำให้มีความสะดวกในการถอดได้ตามความจำเป็น Connector สำหรับ Fiber Optic มีหลายแบบ ดังนี้
   FC Connector          FC Connector ได้รับการออกแบบโดย NTT ของญี่ปุ่น ที่ได้รับความนิยมมากในญี่ปุ่น รวมทั้ง สหรัฐและยุโรป ส่วนมาก Connector แบบนี้ จะถูกนำไปใช้งานทางด้านเครือข่ายโทรศัพท์ เนื่องจาก Connector แบบนี้ อาศัยการขันเกลียว เพื่อยึดติดกับหัวปรับ ข้อดีของ Connector ประเภทนี้ ได้แก่ การเชื่อมต่อที่แน่นหนา แต่ข้อเสียคือการเชื่อมต่ออาจต้องเสียเวลามาก

รูปแสดง FC Connector

   SC Connector          ออกแบบโดย AT&T สำหรับการเชื่อมต่อ Fiber Optic ภายในอาคารสำนักงาน ซึ่งเครือข่าย LAN ชนิดนี้ เหมาะสำหรับ งานที่ต้องการถอดเปลี่ยน Connector อย่างรวดเร็ว โดยไม่สนใจความแน่นหนาของ Connector

รูปแสดง SC Connector

   FDDI Connector          ออกแบบโดย American National Standards Institute, (ANSI) สำหรับใช้งานบนเครือข่าย FDDI โดยเฉพาะ

รูปแสดง FDDI Connector

   SMA Connector          เป็น Connector อีกแบบหนึ่งที่ได้รับความนิยมมาก โดยเฉพาะในงานของ NATO และในกิจการทางทหารของสหรัฐ ออกแบบโดย Amphenol Corp.

รูปแสดง SMA Connector

   ST Connector          เป็น Connector ที่ถูกนำมาใช้งานสำหรับสาย Fiber Optic ชนิด Single Mode และ Multimode มากที่สุด โดยที่ Connector ประเภทนี้ มีอัตราการสูญเสียกำลังแสงเพียงแค่ไม่เกิน 0.5 dB เท่านั้น วอธีการเชื่อมต่อก็เพียงสอดเข้าไปที่รู Connector แล้วบิดตัวเพื่อให้เกิดการล็อคตัวขึ้น เพิ่มความทนทาน ทำให้ไม่เกิดปัญหาเนื่องจาการสั่นสะเทือน ถูกนำมาใช้กับระบบ LAN Hub หรือ Switches

รูปแสดง ST Connector

ข้อดีของระบบสายใยแก้วนำแสง เหนือกว่าระบบสายทองแดงดังนี้
   ความสามารถในการรับส่งข้อมูลข่าวสาร          เส้นใยแก้วนำแสงที่เป็นแท่งแก้วขนาดเล็ก มีการโค้งงอได้ ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางที่ใช้กันมากคือ 62.5/125 ไมโครเมตร เส้นใยแก้วนำแสงขนาดนี้เป็นสายที่นำมาใช้ภายใน อาคารทั่วไป เมื่อใช้กับคลื่นแสงความยาวคลื่น 850 นาโนเมตร จะส่งสัญญาณได้มากกว่า 160 เมกะเฮิรตซ์ ที่ความยาว 1 กิโลเมตร และถ้าใช้ความยาวคลื่น 1,300 นาโนเมตร จะส่งสัญญาณได้กว่า 500 นาโนเมตร ที่ความยาว 1 กิโลเมตร และถ้าลดความยาวลงเหลือ 100 เมตร จะใช้กับความถี่ของสัญญาณมากกว่า 1 กิกะเฮิรตซ์ได้ ดังนั้น จึงดีกว่าสายยูทีพีแบบ Cat5e ที่ใช้กับสัญญาณได้ 100 เมกะเฮิรตซ์  หรือสายยูทีพีแบบ Cat6 ที่ใช้กับสัญญาณได้ 1000 เมกะเฮิรตซ์
   กำลังสูญเสียต่ำ
          เส้นใยแก้วนำแสงมีคุณสมบัติในเชิงการให้แสงวิ่งผ่านได้ การบั่นทอนแสงมีค่าค่อนข้างต่ำ ตามมาตรฐานของเส้นใยแก้วนำแสง การใช้เส้นสัญญาณนำแสงนี้ใช้ได้ยาวถึง 2,000 เมตร หากระยะทางเกินกว่า 2,000 เมตร ต้องใช้รีพีตเตอร์ทุก ๆ 2,000 เมตร การสูญเสียในเรื่องสัญญาณจึงต่ำกว่าสายตัวนำทองแดงมาก ที่สายตัวนำทองแดงมีข้อ กำหนดระยะทางเพียง 100 เมตร
          หากพิจารณาในแง่ความถี่ที่ใช้ ผลตอบสนองทางความถี่มีผลต่อกำลังสูญเสียโดยเฉพาะในลวดตัวนำทองแดง เมื่อใช้เป็นสายสัญญาณ คุณสมบัติของสายตัวนำทองแดงจะ เปลี่ยนแปลงเมื่อใช้ความถี่ต่างกัน โดยเฉพาะเมื่อใช้ความถี่ของสัญญาณที่ส่งในตัวนำทองแดงสูงขึ้น อัตราการสูญเสียก็จะมากตามแต่กรณีของเส้นใยแก้วนำแสงเราใช้สัญญาณ รับส่งข้อมูล จึงไม่มีผลกับกำลังสูญเสียทางแสง
   คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าไม่สามารถรบกวนได้
          ปัญหาที่สำคัญของสายสัญญาณแบบทองแดงคือการเหนี่ยวนำ โดยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า ปัญหานี้มีมาก ตั้งแต่เรื่องการรบกวนระหว่างตัวนำหรือเรียกว่าครอสทอร์ค การไม่ แมตช์พอดีทางอิมพีแดนซ์ ทำให้มีคลื่นสะท้อนกลับ การรบกวนจากปัจจัยภายนอกที่เรียกว่า EMI ปัญหาเหล่านี้สร้างให้ผู้ใช้ต้องหมั่นดูแล
แต่สำหรับเส้นใยแก้วนำแสง แล้วปัญหาเรื่องเหล่านี้จะไม่มี เพราะแสงเป็นพลังงานที่มีพลังงานเฉพาะและไม่ถูกรบกวนโดยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า การเดินทางในเส้นแก้วก็ปราศจาก การรบกวนของแสงจากภายนอก
   น้ำหนักเบา
          เส้นใยแก้วนำแสงมีน้ำหนักเบากว่าเส้นลวดตัวนำทองแดง น้ำหนักของเส้นใยแก้วนำแสงขนาด 2 แกนที่ใช้ทั่วไปมีน้ำหนักเพียงประมาณ 20 ถึง 50 เปอร์เซ็นต์ของสายยูทีพี แบบ Cat5e 
   ขนาดเล็ก          เส้นใยแก้วนำแสงมีขนาดทางภาคตัดขวางแล้วเล็กกว่าลวดทองแดงมาก ขนาดของเส้นใยแก้วนำแสงเมื่อรวมวัสดุหุ้มแล้วมีขนาดเล็กกว่าสายยูทีพี โดยขนาดของสายใยแก้วนี้ใช้ พื้นที่ประมาณ 15 เปอร์เซ็นต์ของเส้นลวดยูทีพีแบบ Cat5e
   มีความปลอดภัยในเรื่องข้อมูลสูงกว่า
          การใช้เส้นใยแก้วนำแสงมีลักษณะใช้แสงเดินทางในข่าย จึงยากที่จะทำการแท๊ปหรือทำการดักฟังข้อมูล
   มีความปลอดภัยต่อชีวิตและทรัพย์สิน
          การที่เส้นใยแก้วนำแสงเป็นฉนวนทั้งหมด จึงไม่นำกระแสไฟฟ้า การลัดวงจร การเกิดอันตรายจากกระแสไฟฟ้าจึงไม่เกิดขึ้น
การสูญเสียของสัญญาณแสงในสาย Fiber Optic
          การสูญเสียของสัญญาณแสงในสาย Fiber Optic เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เกิดความผิดพลาดของข้อมูลข่าวสาร ทำให้การเชื่อมต่อสื่อสารด้วยระยะทางไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง (ปกติสาย Fiber Optic สามารถเชื่อมต่อได้ด้วยระยะทางที่ยาวเกินกว่า 1-2 กิโลเมตร ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับว่า ท่านใช้สาย Fiber Optic แบบใด? แบบ Multimode หรือ Single Mode ? รวมทั้งยังขึ้นอยู่กับโปรโตคอลของเครือข่าย อย่างไรก็ดี ปัจจัยหลักคือการสูญเสียของสัญญาณแสงในสาย ข้อเท็จจริงที่เกี่ยวกับการทำให้ เกิดการสูญเสียของกำลังแสงในสาย มีหลายประการดังนี้
   ความสูญเสีย Power ของ Fiber Optic  ขึ้น อยู่กับ ความยาวคลื่นที่ใช้ ความยาวคลื่นยิ่งมากเท่าใด อัตราการสูญเสียของแสง จะน้อยลง เช่น การสูญเสียกำลังแสง บนความยาวคลื่น 1300 nm ได้แก่ <0.5>
   การเอาสาย Fiber Optic ที่มีขนาดต่างๆ มาเชื่อมต่อกัน ทำให้เกิดการสูญเสียกำลังแสงได้
          - Intrinsic
          - Loss Inherent to Fiber
          - การสูญเสียที่เกิดจากการผลิต Fiber
          - Freshnel Reflection
          - Bending Loss
          - Bending Loss เกิดจากปัญหาการโค้งงอของสาย เกินค่ารัศมี ความโค้งงอของสายตามปกติ (Minimum Bend Radius)
          อย่างไรก็ดี - Bending Loss ยังสามารถเกิดขึ้นได้จากการองค์ประกอบย่อยๆ ดังนี้
          - ความโค้งที่มีความแหลมบริเวณแกนของสาย
          - ความไม่สมบูรณ์ของ Buffer และ Jacket โดยมีความคลาดเคลื่อนของการวางตำแหน่งระหว่างกัน ที่ห่างประมาณ 2-3 มิลลิเมตร
          - การติดตั้งสายไม่ถูกวิธีหรือไม่เรียบร้อย
          ปัจจัยต่างๆเหล่านี้ เรียกว่า Microbending สามารถเกิดขึ้นได้เมื่อความยาวของสายเพิ่มมากขึ้น
   การสูญเสียเนื่องจากการเข้าหัว Connector และทำ Splice ไม่ดี Splice Loss สามารถเกิดขึ้น ณ ที่ใดก็ได้ที่มีการตัดต่อและเชื่อมสายเข้าด้วยกัน โดย ประกอบด้วย การ Loss 2 แบบ ได้แก่ Mechanical Loss และ Fusion Splicing Loss
          Mechanical Loss จะมีอัตราสูงที่สุด เมื่อเทียบกับ Fusion Splicing โดยมีอัตราการ Loss ตั้งแต่ 0.2 ไปจนถึง 1.0 dB ขึ้นไป
          Fusion Splice Loss มี อัตราการ Loss ต่ำสุด โดยมีอัตราการ Loss ต่ำกว่า 0.1 dB และอัตราการ Loss ที่ต่ำกว่า 0.05 เป็นเรื่องที่เป็นไปได้ หากใช้เครื่องมือและอุปกรณ์ Splice ที่มีคุณภาพดี
          การ Loss ที่เกิดขึ้นสูง สามารถเกิดขึ้นได้จากองค์ประกอบหลายประการดังนี้
          - Poor Cleave
          - Misalignments of Fiber Cores
          - Air Gap
          - Contamination
          - Index of Reflection Mismatch
          - Core Diameter Mismatch
          - การ Loss ที่เกิดขึ้นจาก Connector
          - การสูญเสียที่เกิดขึ้นจาก Fiber Optic Connector สามารถมีระดับ 0.25 ไปจนถึง 1.5 dB และขึ้นอยู่กับชนิดของ Connector ที่ใช้งานอีกด้วย
          นอกจากนี้ยังมี Factor อื่นๆ ที่ทำให้เกิดการ Loss ของ Connector ดังนี้
          - ปัญหาสกปรก หรือ Contamination บน Connector (ปัญหาที่เกิดบ่อยที่สุด)
          - การติดตั้ง Connector ที่ไม่ถูกต้องไม่เรียบร้อย
          - การชำรุดเสียหายที่เกิดขึ้นบนพื้นผิวของ Connector
          - Poor Scribe (Cleave)
          - Mismatched Fiber Cores
          - Misaligned Fiber Cores
          - Index of Reflection Mismatch
   Loss Inherent to Fiber การสูญเสียใน Fiber ที่ไม่สามารถจะขจัดไปได้ ใน ระหว่างกระบวนการผลิต มีสาเหตุเกิดจาก Impurities ในกระจก รวมทั้งการดูดซึมของแสงในระดับของโมเลกุล การสูญเสียของแสงขึ้นอยู่กับ ความหนาแน่นเชิงแสง ส่วนประกอบของ Fiber Optic รวมทั้งโครงสร้างทางโมเลกุลของ Fiber ซึ่ง เรียกว่า Rayleigh Scattering เมื่อแสงมากระทบกับส่วนประกอบดังกล่าว ก็จะเกิดการ กระจายตัวของแสงไปยังทิศทางต่างๆขึ้น
   การสูญเสียที่เกิดจากการแตกหักของพื้นผิว เนื่องจากว่าสาย Fiber Optic มีส่วนที่ทำมาจาก Silica และกระจก ดังนั้น การโค้งงอสายมากเกินไปมีส่วนทำให้เกิดการแตกหัก รวมทั้งการติดตั้งที่ขาดระมัดระวังก็มีส่วนทำให้เกิดการแตกหักได้เช่นกัน

การเชื่อมต่อ Fiber Optic

การเชื่อมต่อในที่นี้หมายถึงการเชื่อมต่อสาย Fiber Optic 2 เส้นเข้าด้วยกัน ใช้ในกรณีที่ความยาวสายกะไว้ไม่พอ ต้องเอามาต่อกัน หรืออีกสาเหตุมาจากการที่สายชำรุด จนต้องนำมาตัดต่อและเชื่อมกัน
การเชื่อมต่อด้วยวิธีการเชื่อมต่อ เชิง Mechanics
การ เชื่อมต่อเชิงกล คือการวางเส้น Fiber Optic ให้อยู่ในแนวแกนเดียวกัน โดยใช้อุปกรณ์ที่เหมาะสม และพยายามทำให้ปลายทั้งสองของ Fiber Optic อยู่ชิดกันมากที่สุด การเชื่อมต่อนี้ จะช่วยลดการสูญเสียแสงเนื่องจาก การติดตั้งจากการเบี่ยงเบนในแนวต่างๆ ลง เช่น การที่จะส่งสัญญาณแสงจาก Fiber Optic ไปยังอีกเส้นหนึ่งให้มีการสูญเสียน้อยที่สุด ตรงรอยต่อระหว่าง Fiber Optic ทั้งสอง อาจต้องมี Gel เชื่อมต่อด้วย (Index Matching Gel) ซึ่งเป็นของเหลวใสที่มีค่าดัชนีหักเหใกล้เคียงกับค่าดัชนีหักเหของ Fiber Optic การเชื่อมต่อด้วยวิธีนี้ อาจทำให้เกิดการสูญเสียของสัญญาณอยู่ในช่วง 0.1-0.5 dB

อ้างอิงบทความจาก http://comeasys.com/wizContent.asp?wizConID=80&txtmMenu_ID=7